Weeeheeeekend

Ik had een weekend vrij. En mijn lieftallige wederhelft verwachtte post uit heel ver weg Amerika die hij zelf nog in elkaar moest gaan zetten (voor de nerds; een op maat en/of bestelling gemaakte computerkast - de man heeft een hobby.)

Daarom ontvluchtte ik het huis. Met een gepakte tas, zonnebril en bak&braad paraat. En ik reed 95 kilometer in de twingy. Naar hier. 

Vanaf daar ging ik naar hier

Het fotografisch inzicht van mijn moeder liet het afweten, want die vond dat ik daar een foto van moest maken. 

Blijkbaar trad de jostiband ook op. 

Ik kocht dit. Ik houd dhr. Grunberg ook persoonlijk aansprakelijk voor mijn hoofd dat gedurende het weekend langzaam de kleur van een aardbei aannam. 

Ik wandelde met dit monster. De kleine lieve babypupje dat alle andere honden opvreet. 

Ik trok daarvoor deze onooglijke combinatie aan. 

Ik zag deze boom.

We speelden dit spelletje. (En ik won!)

Druivensap voor de vitamientjes enzo. 

Ik maakte ook deze foto van de zonsondergang. Al zou het beter zonde der ondergang ofzo kunnen heten. Want het ziet er uit als een slecht en heel onpopulair instagram filter. Hele slechte cliffhanger, i know. 

Zondag

Ik werd wakker met een gevoel van verstandsverbijstering. Ik was even alles kwijt en besefte toen ineens weer waar ik was. 

Takkie heeft ook vakantie en werkt dus hard aan z'n kleurenschema.

We gingen bij Ukkie haar vakantie-logeer adres langs, daar waren deze lieve paaskuikentjes. 

En deze puppy-baby-veulen paardjes. Ik heb de rechter vast besteld. Het is net ukkie toen ze nog klein was. 

En ik voerde een goed gesprek met het babykroelepaardje. Het gesprek ging ongeveer als volgt;
Kan ik dat eten? Nee. Zeker weten? Ja. Ik ga het toch proberen hoor.